Co to jest ząb zatrzymany?

Ząb zatrzymany to ząb, który nie wyłonił się w jamie ustnej pomimo przekroczenia fizjologicznego czasu na jego erupcję. Najczęściej problem ten dotyczy zębów trzecich, czyli tzw. „ósemek”, jednakże dotyczyć może również innych zębów, takich jak kły czy przedtrzonowce. Główną przyczyną zatrzymania jest brak miejsca w łuku zębowym, nieprawidłowe położenie zęba w kości, obecność zębów nadliczbowych lub różne czynniki genetyczne. Zęby zatrzymane mogą prowadzić do powikłań, takich jak tworzenie torbieli, resorpcje korzeni sąsiednich zębów, lub przyczyniać się do ortodontycznych problemów z ustawieniem pozostałych zębów.

Wskazania do usunięcia zębów zatrzymanych

Ząb zatrzymany jest często usuwany ze względu na prewencję lub leczenie powstałych komplikacji. Wskazaniami do operacji mogą być: stan zapalny tkanek wokół zęba, tzw. perikoronarytis, który może prowadzić do bólu, obrzęku, a nawet zakażeń; uszkodzenie sąsiednich zębów spowodowane naciskiem zęba zatrzymanego; torbiele i guzy powstające wokół nieprzebitego zęba; konieczność usunięcia dla celów ortodontycznych lub protetycznych; czy ból okolicy zęba zatrzymanego nawet bez widocznych objawów zapalnych. Decyzja o usunięciu zęba zatrzymanego powinna być każdorazowo poprzedzona dokładną analizą stanu zdrowia pacjenta, w oparciu o zdjęcia rentgenowskie, najczęściej pantomograficzne lub tomografię komputerową.

Procedura chirurgicznego usunięcia zęba zatrzymanego

Usunięcie zęba zatrzymanego jest procedurą chirurgiczną, która wymaga wykonania nacięcia dziąsła i często także usunięcia części kości okalającej ząb. Zabieg wykonywany jest zazwyczaj w znieczuleniu miejscowym, chociaż w niektórych przypadkach może być konieczne zastosowanie bardziej zaawansowanych form anestezji. Po znieczuleniu, chirurg stomatologiczny rozszczepia dziąsło w miejscu zęba zatrzymanego, odsłaniając kość pokrywającą ząb. W zależności od sytuacji, może być konieczne zastosowanie odpowiednich narzędzi, by usunąć część kości i móc dostać się do zęba. Następnie, stosując techniki chirurgiczne, ząb jest delikatnie wydostawany z łóżka kostnego. W niektórych przypadkach, szczególnie gdy ząb jest silnie zatrzymany lub niekorzystnie ustawiony, może okazać się konieczne jego podzielenie na mniejsze fragmenty i usunięcie po kawałku.

Po ekstrakcji zęba, rana chirurgiczna jest starannie oczyszczana i drenowana, jeżeli zachodzi taka potrzeba. Następnie chirurg może zastosować szwy resorbowalne lub zwykłe, które będą musiały być usunięte po kilku dniach. Rana po ekstrakcji zęba zatrzymanego wymaga specjalnej troski w okresie pooperacyjnym, pacjent otrzymuje wskazówki dotyczące postępowania po zabiegu, w tym ograniczeń w diecie, higienie jamy ustnej oraz zaleceń odnośnie stosowania leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.

Adekwatna postawa pooperacyjna to klucz do szybkiego gojenia się rany. Powikłania takie jak krwawienie, obrzęki czy infekcje są rzadkością, ale mogą wystąpić i wymagają pilnego skontaktowania się z lekarzem dentystą. Regularne wizyty kontrolne po zabiegu pozwalają na ocenę postępów w gojeniu i interwencję w przypadku wystąpienia nieprawidłowości.